gemiddeld bekend is. nadat de motivatie sterk gestimuleerd wordt door een bepaalde prikkel, komt de neurotransmitter dopamine vrij: die zorgt voor de motivatie om iets te gaan doen. maar bij veel mensen met AdHd zakt, na die eerste prikkeling, het niveau van dopamine weer snel af naar de beginwaarde. Waarschijnlijk omdat het neuron dat de dopamine vrijgaf hem meteen weer ‘terugpakt’. dit leidt tot een onmiddellijke verlaging van motivatie en dus gebrek aan actie. naar het mechanisme hierachter wordt nog altijd veel onderzoek gedaan om het AdHd-brein beter te begrijpen. het effect van medicatie mensen met Ad(H)d zijn gebaat bij medicijnen die behoren tot de zogeheten psychostimulantia (methylfenidaat en dexamfetamine). deze medicatie zorgt ervoor dat neurotransmitters als dopamine en noradrenaline niet meteen heropgenomen worden door het neuron dat de neurotransmitters in eerste instantie heeft vrijgelaten. dit heeft een effect op onder andere het beloningssysteem, waar dus meer dopamine actief blijft als je deze medicatie slikt. en een hogere spiegel van dopamine en noradrenaline in het beloningssysteem werkt weer positief door op de concentratie, motivatie en aandacht. Zonder medicatie hebben mensen met AdHd vanuit de omgeving een heel sterke prikkel nodig om dit lage niveau omhoog te laten schieten én om het op niveau te houden. Ze komen niet goed tot actie en zijn minder alert. Het lijkt er dus op dat we allemaal een constante spiegel van de genoemde neurotransmitters nodig hebben, als een soort waakvlammetje dat ons aan de gang houdt in een omgeving waar weinig reuring is. medicatie kan hier bij mensen met AdHd voor zorgen. slikken we geen medicatie, dan gaan we vaak (onbewust) op zoek naar extra prikkels, arousal, om ons beloningssysteem op te peppen. dan worden we bovengemiddeld druk, maken dingen niet af en sommigen van ons gaan zelfs op zoek naar echte kicks. 28 I&W mAGAZIne nr 1 - 2022
29 Online Touch VIJF VRAGEN AAN BERT Home